ارزیابی تأثیر نوع ماده منعقد کننده بر شاخصهای بهره برداری در فرآیند فیلتراسیون مستقیم

نتایج بسیاری پیرامون عملکرد بهتر پلی آلومینیوم کلراید به عنوان ماده منعقدکننده در مقایسه با سایر مواد منعقدکننده نظیر سولفات آلومینیوم و کلرور فریک در فرآیند تصفیه متعارف در شرایط کدورت متوسط و بالا گزارش شده است. کارآمدی مذکور را می توان شامل مقدار مورد نیاز کمتر، تشکیل لخته های درشت تر، کاهش مدت زمان ته نشینی فلاک، تولید لجن کمتر، عدم نیاز به تنظیم قلیائیت به وسیله آهک و دیگر پارامترها دانست. آب تصفیه خانه های کشور عمدتاً از منابع آبی پشت سد تأمین می گردد که دارای کدورت پایین می باشند و در برخی موارد نیز از فرآیند فیلتراسیون مستقیم جهت تصفیه استفاده می شود، از اینرو، در این تحقیق به منظور ارزیابی تأثیر مواد منعقدکننده مختلف نظیر کلرور فریک و پلی آلومینیوم کلراید در کدورتهای پایین و فرآیند فیلتراسیون مستقیم و تعیین مؤثرترین نوع ماده منعقدکننده از نقطه نظر راندمان حذف ذرات و راندمان حذف کدورت، با استفاده از پایلوت آزمایشگاهی، آزمایش کاملی با در نظر گرفتن تأثیر عواملی چون نوع ماده منعقد کننده، نرخ فیلتراسیون و میزان تزریق ماده منعقد کننده بر عملکرد صافی انجام پذیرفت. نتایج حاصل از تحقیق حاضر مشخص کرد میانگین کدورت خروجی، میانگین تعداد ذرات خروجی، منحنی تغییرات کدورت خروجی و منحنی تغییرات تعداد ذرات خروجی در طول عملکرد صافی، در حالت استفاده از پلی آلومینیوم کلراید نسبت به کلرور فریک کمتر بوده است و با افزایش نرخ فیلتراسیون میانگین کدورت و تعداد ذرات خروجی افزایش یافته است. همچنین نتایج حاصل از بررسی حالت تزریق 2 میلی گرم بر لیتر پلی آلومینیوم کلراید (حالت ضعیف انعقاد و لخته سازی) و مقایسه آن با حالت تزریق 5 میلی گرم بر لیتر کلرور فریک (حالت خوب انعقاد و لخته سازی) بیانگر بالاتر بودن میانگین حذف کدورت و کمتر بودن راندمان حذف کدورت و ذرات، در حالت انعقاد و لخته سازی ضعیف بوده است.